Arduino – platforma programistyczna dla systemów wbudowanych oparta na prostym projekcie Open Hardware przeznaczonym dla mikrokontrolerów montowanych w pojedynczym obwodzie drukowanym, z wbudowanÄ… obsÅ‚ugÄ… ukÅ‚adów wejÅ›cia/wyjÅ›cia oraz standaryzowanym jÄ™zykiem programowania[2]. JÄ™zyk programowania Arduino jest oparty na Å›rodowisku Wiring i zasadniczo na jÄ™zyku C/C++ (kilka prostych przeksztaÅ‚ceÅ„ kodu wykonywane przed przejÅ›ciem do avr-gcc)[3]. Celem projektu Arduino jest przygotowanie narzÄ™dzi – ogólnodostÄ™pnych, tanich, niewymagajÄ…cych dużych nakÅ‚adów finansowych, elastycznych i Å‚atwych w użyciu przez hobbystów. Częściowo Arduino stanowi również alternatywÄ™ dla osób, które nie majÄ… dostÄ™pu do bardziej zaawansowanych kontrolerów, wymagajÄ…cych bardziej skomplikowanych narzÄ™dzi[4].
Arduino może być wykorzystany do tworzenia samodzielnych interaktywnych obiektów lub może być podÅ‚Ä…czony do komputera-hosta. Typowa pÅ‚yta Arduino zawiera kontroler, cyfrowe i analogowe linie wejÅ›cia/wyjÅ›cia oraz interfejs UART lub USB dla poÅ‚Ä…czeÅ„ z komputerem-hostem. Komputer jest wykorzystywany do programowania kontrolera oraz do interakcji w czasie dziaÅ‚ania z Arduino. Pomimo tego że pÅ‚yty Arduino generalnie nie wspóÅ‚pracujÄ… z sieciÄ…, czÄ™stym rozwiÄ…zaniem jest Å‚Ä…czenie jednego lub kilku Arduino z hostem sieciowym, gdzie Arduino używa siÄ™ w roli sprzÄ™towych kontrolerów, a host przyjmuje rolÄ™ sieci lub interfejsu użytkownika. Budowanie interfejsu hosta jest proste, ponieważ oprogramowanie hosta może być pisane w różnych jÄ™zykach. Możliwe jest programowanie interfejsu w kilkunastu jÄ™zykach programowania, m.in. w Javie, ActionScript, C/C++, C#, Perl, VBScript[5].
Strona internetowa, strona WWW (ang. web page) – zbiór uporzÄ…dkowanych logicznie, poÅ‚Ä…czonych ze sobÄ… przez nawigacjÄ™ oraz linki, elementów prezentowanych za pomocÄ… przeglÄ…darki internetowej pod jednolitym adresem elektronicznym[1].
Stanowi dokument HTML udostępniany w Internecie przez serwer WWW. Po stronie użytkownika strona internetowa jest zwykle otwierana i wyświetlana za pomocą przeglądarki internetowej.
Autorem pierwszych stron internetowych jest Tim Berners-Lee[2]. Obecnie strony tworzy siÄ™ za pomocÄ… m.in. HTML5, CSS 3 i JavaScript.
Strony internetowe wykorzystywane w celu prowadzenia dziaÅ‚alnoÅ›ci gospodarczej majÄ… duże znaczenie dla wizerunku firmy, co może mieć wpÅ‚yw na wynik ekonomiczny dziaÅ‚alnoÅ›ci rynkowej[3], a ewentualne bÅ‚Ä™dy na stronie internetowej mogÄ… negatywnie oddziaÅ‚ywać na potencjalnych klientów[4].
Strony internetowe wykorzystujÄ… niekiedy obiekty multimedialne takie jak np. Adobe Flash, Microsoft Silverlight czy aplety Javy. Aby móc odtworzyć lub wyÅ›wietlić takie obiekty, wymagane jest zainstalowanie odpowiedniej wtyczki do przeglÄ…darki internetowej, umożliwiajÄ…c w ten sposób ich wyÅ›wietlenie.
technika
Elektronika - dziedzina techniki i nauki zajmujÄ…ca siÄ™ wytwarzaniem i przetwarzaniem sygnaÅ‚ów w postaci prÄ…dów i napięć elektrycznych lub pól elektromagnetycznych . Wykorzystywanie zjawisk oddziaÅ‚ywania pomiÄ™dzy Å‚adunkami do przenoszenia informacji.
Jest to dziedzina techniki i nauki zajmujÄ…ca siÄ™ obwodami elektrycznymi zawierajÄ…cymi, obok elementów elektronicznych biernych, elementy aktywne takie jak lampy próżniowe, tranzystory i diody. W obwodach takich można wzmacniać sÅ‚abe sygnaÅ‚y dziÄ™ki nieliniowym charakterystykom elementów czynnych (i ich możliwoÅ›ciom sterowania przepÅ‚ywem elektronów). Podobnie możliwość pracy urzÄ…dzeÅ„ jako przeÅ‚Ä…czniki pozwala na przetwarzanie sygnaÅ‚ów cyfrowych.
Swój rozwój elektronika zawdziÄ™cza badaniom w różnych dziedzinach nauki, gÅ‚ównie fizyce (elektromagnetyzm, fizyka ciaÅ‚a staÅ‚ego – szczególnie póÅ‚przewodniki) i matematyce (modele matematyczne obwodów i sygnaÅ‚ów).
W odróżnieniu od elektrotechniki, która też bazuje na wiedzy z zakresu elektromagnetyzmu, elektronika nie zajmuje siÄ™ ogólnie rzecz biorÄ…c zagadnieniami energii elektrycznej, ale zagadnieniami zwiÄ…zanymi z sygnaÅ‚ami (zob. też przetwarzanie sygnaÅ‚ów). Rozróżnienie obu dyscyplin nastÄ…piÅ‚o okoÅ‚o 1906 roku, kiedy to Lee De Forest wynalazÅ‚ triodÄ™, dziÄ™ki której bez użycia urzÄ…dzeÅ„ mechanicznych można byÅ‚o już wówczas wzmacniać urzÄ…dzeniem elektrycznym sÅ‚abe sygnaÅ‚y radiowe lub akustyczne. Do lat 50. XX wieku dziedzina ta sprowadzaÅ‚a siÄ™ do radiotechniki (tak jÄ… nazywano) – a jej zasadnicze zastosowania obejmowaÅ‚y projektowanie nadajników, odbiorników i lamp próżniowych.