Robot – mechaniczne urządzenie wykonujące automatycznie określone zadania. Działanie robota może być sterowane przez człowieka, przez wprowadzony wcześniej program, bądź przez zbiór ogólnych reguł, które zostają przełożone na działanie robota przy pomocy technik sztucznej inteligencji. Roboty często zastępują człowieka przy monotonnych, złożonych z powtarzających się kroków czynnościach, które mogą wykonywać znacznie szybciej od ludzi. Domeną ich zastosowań są też te zadania, które są niebezpieczne dla człowieka, na przykład związane z manipulacją szkodliwymi dla zdrowia substancjami lub przebywaniem w nieprzyjaznym środowisku.
Pojęcie robot używane też jest do nazywania autonomicznie działających urządzeń odbierających informacje z otoczenia przy pomocy sensorów i wpływających na nie przy pomocy efektorów. Roboty takie budowane są przez ludzi zajmujących się sztuczną inteligencją lub kognitywistyką w celu modelowania zdolności poznawczych, sposobu myślenia lub zachowania zwierząt bądź ludzi. Dziedziną sztucznej inteligencji zajmującą się projektowaniem i konstruowaniem robotów jest robotyka.
Robot jest też ogólnym pojęciem stosowanym do określenia istniejących w rzeczywistości bądź wyimaginowanych automatów i maszyn przypominających wyglądem człowieka lub zwierzę.
Informatyka – dziedzina nauk ścisłych i techniki
zajmująca się przetwarzanie informacji, w tym metodami ich przetwarzania oraz technologią wytwarzania układów je przetwarzających.
Początkowo stanowiła część matematyki, później rozwinęła się do odrębnej dyscypliny – pozostaje jednak nadal w ścisłej relacji z matematyką, która dostarcza jej podstaw teoretycznych.
Technika (z gr. τέχνη technē „sztuka, rzemiosło, kunszt, umiejętność”) – dziedzina działalności obejmującej wytwarzanie zjawisk i przedmiotów niewystępujących naturalnie w przyrodzie. Pojęcie techniki bywa popularnie utożsamiane z technologią, czyli wiedzą o wytwarzaniu za pomocą środków technicznych.
Słowo „technika” określa też same urządzenia techniczne, a także sposób wykonywania określonych czynności (na przykład technika gry na skrzypcach, technika malowania obrazów, technika walki zapaśniczej).
Działalnością badawczą w dziedzinie techniki zajmują się nauki techniczne i inżynieria . Tak zdefiniowana technika stanowi zasadniczy składnik cywilizacji.
Niektóre nauki i działalności w dziedzinie techniki.Elektronika - dziedzina techniki i nauki zajmująca się wytwarzaniem i przetwarzaniem sygnałów w postaci prądów i napięć elektrycznych lub pól elektromagnetycznych . Wykorzystywanie zjawisk oddziaływania pomiędzy ładunkami do przenoszenia informacji.
Dowiedz się więcej
Akustyka (stgr. ἀκουστός akustós "słyszalny" od ἀκούω akuo "słyszę") – dział fizyki i techniki zajmujący się zjawiskami związanymi z powstawaniem, propagacją i oddziaływaniem fal akustycznych. Ze względu na różnorodność działów akustyka jest obecnie traktowana jako nauka interdyscyplinarna, obejmująca poświęconą zagadnieniom podstawowym akustykę ogólną, oraz szereg działów akustyki stosowanej, zajmujących się praktycznym zastosowaniem zjawisk akustycznych.
Do działów akustyki należą między innymi:
-
Akustyka fizyczna dzieląca się z kolei na akustykę liniową i nieliniową, akustykę molekularną i kwantową oraz akustooptykę (optoakustykę).
-
Geoakustyka dzieląca się na akustykę podwodną, akustykę morza oraz akustykę atmosferyczną, hydroakustyka zajmująca się propagacją fal akustycznych w wodzie oraz astroakustykę zajmującą się sprężystymi własnościami materii gwiazd, rolą fal akustycznych w procesach powstawania i rozwoju gwiazd oraz procesami wewnątrzgwiazdowymi.
-
Akustyka słuchu dzieląca się na psychoakustykę (inaczej akustykę psychologiczną), zajmującą się zjawiskami percepcji dźwięku oraz akustykę fizjologiczną zajmująca się fizjologią układu słuchowego.
-
Akustyka foniczna, obejmująca zakres częstotliwości słyszalnych przez człowieka od 20 Hz do 20–22 kHz (częstotliwości w przedziale 16–20 Hz .
Technika informatyczna, technika informacyjna, technologia[a] informatyczna, technologia informacyjna, TI, IT (od ang. information technology) – całokształt zagadnień, metod, środków i działań związanych z przetwarzaniem informacji.
Stanowi połączenie zastosowań informatyki i telekomunikacji, obejmuje również sprzęt komputerowy oraz oprogramowanie, a także narzędzia i inne techniki związane ze zbieraniem, przetwarzaniem, przesyłaniem, przechowywaniem, zabezpieczaniem i prezentowaniem informacji. Dostarcza ona użytkownikowi narzędzi, za pomocą których może on pozyskiwać informacje, selekcjonować je, analizować, przetwarzać, gromadzić, zarządzać i przekazywać innym ludziom.
robotyka medyczna
Sztuczna inteligencja (SI, ang. artificial intelligence, AI) – dziedzina wiedzy obejmująca logikę rozmytą, obliczenia ewolucyjne, sieci neuronowe, sztuczne życie i robotykę. Sztuczna inteligencja to również dział informatyki zajmujący się inteligencją – tworzeniem modeli zachowań inteligentnych oraz programów komputerowych symulujących te zachowania. Można ją też zdefiniować jako dział informatyki zajmujący się rozwiązywaniem problemów, które nie są efektywnie algorytmizowalne[potrzebny przypis]. Termin wymyślił John McCarthy w 1956. Andreas Kaplan i Michael Haenlein definiują sztuczną inteligencję jako „zdolność systemu do prawidłowego interpretowania danych pochodzących z zewnątrz, nauki na ich podstawie oraz wykorzystywania tej wiedzy, aby wykonywać określone zadania i osiągać cele poprzez elastyczne dostosowanie”.
Sztuczna inteligencja ma dwa podstawowe znaczenia:
-
jest to hipotetyczna inteligencja realizowana w procesie inżynieryjnym, a nie naturalnym;
-
jest to nazwa technologii i dziedzina badań naukowych informatyki na styku z neurologią, psychologią i ostatnio kognitywistyką oraz także systematyką, a nawet ze współczesną filozofią.
robotyka
Robot medyczny – robot wspomagający procedurę medyczną. Najczęściej jest to telemanipulator, w którym działanie lekarza po jednej stronie przekłada się na czynności efektora po drugiej stronie. Zadaniem lekarza jest sterowanie ruchami robota oraz decydowanie o zadaniach do wykonania. Efektor z kolei, jak wynika z nazwy, ma za zadanie wykonywanie zadanych mu poleceń z nieosiągalną dla człowieka precyzją. Roboty medyczne stosowane są także do obsługi pacjentów oraz osób niepełnosprawnych i pomagają im w, między innymi, przemieszczaniu się i spożywanie posiłków[1]. Manipulatory rehabilitacyjne mogą być sterowane ruchami głowy, brody, gałki ocznej.
Wśród robotów medycznych można wyróżnić kilka grup:
-
Roboty chirurgiczne – ich najważniejszą cechą jest zwiększona precyzja oraz powiązane z nią, zmniejszone ryzyko błędu.
-
Roboty rehabilitacyjne – ułatwiają i wspomaga życie osób z trwałymi lub przejściowymi (w okresie zdrowienia) deficytami funkcjonalnymi, osób niepełnosprawnych oraz w podeszłym wieku. Największa grupa tych robotów stosowana jest do diagnostyki i rehabilitacji (zwykle pod nadzorem terapeuty, a samodzielnie przez pacjenta głównie w telerehabilitacji), jak również zmiany pozycji i ćwiczeń w łóżku (zrobotyzowane łóżka), poprawy mobilności (zrobotyzowane wózki dla osób niepełnosprawnych i egzoszkielety), opieki (roboty opiekuńcze), nauki i pracy (zrobotyzowane miejsca pracy czy zrobotyzowane pomieszczenia), a także terapii w części zaburzeń poznawczych (roboty terapeutyczne dla dzieci i osób w podeszłym wieku), jednak ze względu na nieustanny rozwój tej grupy część z ww. rozwiązań obecnie trudno zakwalifikować jako typowe roboty rehabilitacyjne.
-
Bioroboty – jest to grupa robotów stworzonych w celu naśladowania ludzi i zwierząt, wykorzystywana w celach kognitywnych.
-
Roboty zastępujące asystenta w czasie operacji – ich zastosowanie wyróżnia fakt, że chirurg steruje położeniem kamery, która zastępuje tym samym jego oczy podczas operacji.
-
Roboty nawigacyjne (bierne) – ich rola polega na precyzyjnym pozycjonowaniu i utrzymywaniu prawidłowego toru stosowanego w czasie operacji narzędzia. Zastosowanie tego rodzaju robotów widać głównie w neurochirurgii.
-
Roboty chirurgiczne, nawigacyjne (czynne) – ich rolą z wykonywanie zadań, jako narzędzia wykonawcze, w procesie odwzorowania trajektorii. Są one wykorzystywane w radiochirurgii oraz w neurochirurgii
Laptop (z ang. lap, podołek, + top, wierzch), notebook (z ang. notebook, notatnik, zeszyt) – rodzaj przenośnego komputera osobistego.
Do podtypów laptopów można zaliczyć ultrabooki i netbooki. Urządzeniami mniejszymi od laptopów są tablety i smartfony, które również są przenośnymi komputerami, choć nie są zgodne z IBM PC.
Historia
Początkowo istniał umowny podział komputerów przenośnych na laptop (większy i cięższy komputer, który wymagał do działania zewnętrznego zasilania) oraz notebook (mniejszy komputer, łatwy do przenoszenia i mający własne źródło zasilania – pierwotnie rozmiarów notatnika formatu A4, stąd nazwa). W chwili obecnej obydwa te określenia funkcjonują wymiennie.
Pierwszym urządzeniem z tej kategorii był DYNABOOK. Jego projekt stworzył Alan Kay w laboratoriach Xerox Parc[1][2].
Pierwszym oferowanym komercyjnie laptopem, który mieścił się w torbie, był Grid Compass Computer 1109. W roku 1979 zaprojektował go William Moggridge dla Grid Systems Corporation. Komputer ten był używany w programie NASA dotyczącym promów kosmicznych we wczesnych latach 80. Komputer miał 340 kilobajtów RAM, obudowę ze stopu magnezu oraz podświetlany wyświetlacz. W Stanach Zjednoczonych kosztował ponad 8000 dolarów. Urządzenie nie było kompatybilne z IBM PC, dlatego przegrało wojnę na rynku.
Obecnie w sprzedaży znajdują się laptopy kompatybilne z architekturą Intel x86, z procesorami Intela, VIA i AMD. Układy x86 stosowane są również w notebookach Apple. Inne architektury wykorzystywane są sporadycznie: IBM w serii RS/6000 oraz Apple (do 2006) używało układów PowerPC. Na rynku netbooków, mniejszych kuzynów laptopów, pojawiają się też urządzenia z procesorami ARM.
Chirurgiczna robotyka medyczna jest to młoda dziedzina techniki, której początki datuje się na drugą połowę lat 80. Pierwsze roboty chirurgiczne zostały wprowadzone w neurochirurgii. Neurochirurgia miała już bardzo długą tradycję minimalnej inwazyjności i stosowania skomputeryzowanych danych trójwymiarowych do obrazowania. Pierwsze tomografie komputerowe w początku lat 70. przeprowadzono dla zobrazowania mózgu[2]. W 1985 użyto robota przemysłowego PUMA 560 do pozycjonowania i orientacji rurki-prowadnicy dla igły biopsyjnej. Eksperymenty zostały przerwane ze względów bezpieczeństwa[1].
Na początku 1998 w Paryżu oraz Lipsku przeprowadzono pierwsze operacje zastawki mitralnej i pomostowania aortalno–wieńcowego przy pomocy amerykańskiego robota kardiochirurgicznego da Vinci. Powstał on na bazie zarzuconych programów naukowo–militarnych prowadzonych przez NASA oraz Pentagon[1].